Benadering van uw heup.
Er zijn drie manieren om uw kunstheup te kunnen plaatsen in uw lichaam.
Voor-, zij, achterwaarts.
1. Plaatsing via de achterzijde (in dokters termen posterolaterale benadering). Deze methode heeft voordelen, maar ook nadelen.
Eerst maar eens de voordelen.
Belangrijke spieren die nodig zijn voor de zijwaartse beweging van uw been. (Abductoren genoemd) niet beschadigd worden.
Nadeel; deze methode heeft een grotere kans op luxatie van de heup (zie hoofdstuk luxatie) in de eerste zes weken na de operatie. Als de arts het achterste gewrichtskapsel en de spieren die het been naar buiten draaien goed kan dicht hechten, dan zou de kans op luxatie niet groter moeten zijn.
Een specifiek risico is dat de zenuw die een belangrijk deel van het been aanstuurt vlakbij het operatievlak ligt. (nervus ischiadicus). De zenuw wordt bij deze operatie omhoog en opzij gehouden. Doordat de zenuw opzij gehouden wordt kan er een (tijdelijke) uitval van de zenuw optreden.
2. Plaatsing via de zijkant (laterale benadering)
Voordeel: u ligt tijdens de operatie op u zij of uw rug. Deze operatie biedt uw arts een goed overzicht om de cup en steel goed te kunnen plaatsen. De kans op het uit de kom schieten is bij deze operatie het kleinst.
Nadeel: een deel van de spier die het been zijwaarts beweegt wordt losgemaakt. Dit kan een langer herstel vergen.
3. Plaatsing via de voorzijde.
Dit is een vrij nieuwe methode. Het litteken is niet kleiner, maar komt aan de voorkant.
Voordeel: de spieren worden bijna niet beschadigd. Het herstel is daardoor sneller.
Nadeel: het is niet voor iedereen geschikt. Met name is het niet geschikt voor stevige of gespierde patienten.
Voor-, zij, achterwaarts.
1. Plaatsing via de achterzijde (in dokters termen posterolaterale benadering). Deze methode heeft voordelen, maar ook nadelen.
Eerst maar eens de voordelen.
Belangrijke spieren die nodig zijn voor de zijwaartse beweging van uw been. (Abductoren genoemd) niet beschadigd worden.
Nadeel; deze methode heeft een grotere kans op luxatie van de heup (zie hoofdstuk luxatie) in de eerste zes weken na de operatie. Als de arts het achterste gewrichtskapsel en de spieren die het been naar buiten draaien goed kan dicht hechten, dan zou de kans op luxatie niet groter moeten zijn.
Een specifiek risico is dat de zenuw die een belangrijk deel van het been aanstuurt vlakbij het operatievlak ligt. (nervus ischiadicus). De zenuw wordt bij deze operatie omhoog en opzij gehouden. Doordat de zenuw opzij gehouden wordt kan er een (tijdelijke) uitval van de zenuw optreden.
2. Plaatsing via de zijkant (laterale benadering)
Voordeel: u ligt tijdens de operatie op u zij of uw rug. Deze operatie biedt uw arts een goed overzicht om de cup en steel goed te kunnen plaatsen. De kans op het uit de kom schieten is bij deze operatie het kleinst.
Nadeel: een deel van de spier die het been zijwaarts beweegt wordt losgemaakt. Dit kan een langer herstel vergen.
3. Plaatsing via de voorzijde.
Dit is een vrij nieuwe methode. Het litteken is niet kleiner, maar komt aan de voorkant.
Voordeel: de spieren worden bijna niet beschadigd. Het herstel is daardoor sneller.
Nadeel: het is niet voor iedereen geschikt. Met name is het niet geschikt voor stevige of gespierde patienten.